W prospektywnym badaniu wieloośrodkowym obejmującym 1201 kobiet z cukrzycą ciążową oceniano związek między retencją masy ciała w okresie 6–16 tygodni po porodzie, a nietolerancją glukozy. Okazało się, że 15,6 % kobiet zatrzymało ponad 5 kg nadmiaru masy ciała, a spośród tych z wysoką masą ciała po porodzie aż 33,7 % miało zaburzenia glikemii (w porównaniu z 24,9 % w grupie która utrzymała po porodzie nadmiar mniejszy niż <5 kg). To pokazuje, że im dłużej utrzymujemy nadmiarowe kilogramy po porodzie, tym większe ryzyko pogorszenia metabolizmu glukozy i rozwoju insulinooporności.
W randomizowanym badaniu u kobiet z otyłością w okresie około 8 tygodni po porodzie, zastosowanie ukierunkowanego leczenia dietetycznego przez 12 tygodni pozwoliło uzyskać spadek masy ciała średnio o 2,3 kg (vs. +1,7 kg w grupie kontrolnej), a po 12 miesiącach różnica wyniosła –4,2 kg vs +4,8 kg. Co ważne — w grupie interwencyjnej odnotowano także obniżenie glukozy na czczo (p = 0,007).
Choć liczba uczestniczek tego badania była ograniczona, wynik sugeruje, że już celowana korekta diety po porodzie może przynieść wymierne korzyści metaboliczne.
Kobiety, które wkrótce po porodzie zatrzymały znaczny nadmiar masy ciała, mają zwiększone ryzyko utrwalenia nadwagi w kolejnych miesiącach, a nawet latach. W kontekście populacyjnym warto zauważyć, że częstość otyłości i nadwagi u kobiet w wieku rozrodczym utrzymuje się na wysokim poziomie lub rośnie w wielu krajach (trend obserwowany globalnie). To oznacza, że coraz więcej kobiet zaczyna ciążę z niekorzystnym BMI, co samo w sobie zwiększa ryzyko cukrzycy ciążowej, nadmiernego przyrostu masy i trudności w powrocie do prawidłowej wagi.
Warto sięgnąć po profesjonalne wsparcie specjalisty dietetyka. Odpowiednie kroki dziś, mogą przynieść korzyści zdrowotne na lata. Interwencje dietetyczne i zmiana stylu życia wdrożone wcześnie — zindywidualizowane, umiarkowane i wspierane — mogą zmniejszyć ryzyko zaburzeń glikemii i rozwój cukrzycy typu 2.
